அயற் படுகை - 3

முத்திசைநோக்கு மாகலன் மீகாமன் மதவயன் என்ற மயன் தன் மகளே இந்த வான்தாக்கு ஓட்டத்திற்கு சரியான ஆள் என்று நினைத்தார். ஆனால் கிவிரா குழந்தைகளுடன் தளம் ஏழுக்கு விரைகிறாள். திட்டம் புரியவில்லை. மிதவைகளை எப்படியும் பெரோ காப்பாற்றியிருப்பான். ஏன் இவர்களுக்குள்
ஒத்துப் போவதில்லை? ஒரே தலைமுறையில் இத்தனை மாற்றங்களா? அவள் அம்மா இருந்தால் இதைப்பார்த்து என்ன நினைப்பாள்.
" கலனில் அமர்ந்து கனவுகாணாதே மயன். நீதான் நடு"
"ம்ம். ஆம். நன்றி. இடதும் வலதும் யார் "
" கவி, பிரன்"
"ஹ. சரியாப்போச்சு"
மிகுமூவர் என்றழைக்கப்படும் கவி-மயன்-பிரன் கூட்டுதானா மறுபடியும்.
"மயன், கவி. இது பிரன். உயரலாமா?"
"இது கவி. உடனே உயருங்கள். திரிபுரச் சமர் நினைவிருக்கட்டும்"
"அதேதான் நானும் நினைத்தேன். பாசாண்டர்கள் வீழ்வதில்லை"
மூன்று கலன்களும் வளையைவிட்டு கண்ணிமைக்கும் வேகத்தில் வானில் உயர்ந்தன.
மனிதர்களின் பறப்பிகள் தரைக்கு மிக அருகில் தாழப் பறந்து கொண்டிருந்தன. உருவுக்குண்டுகளை உயரத்தில் இருந்து சரியாக இயக்க முடியாதுபோல்
இருக்கிறது. மேலே வெகு உயரத்தில் இருந்து உணர்பொறிகளை இயக்கினர் மிகுமூவரும். ஒரு மனிதப் பறப்பி படு வேகமாய் விலகி உவர்குன்றுகளை
நோக்கி விரைந்தது. மற்றொன்று அதற்குள் இரண்டு உருவுகளை தரையில் செலுத்தி விட்டது.

"கவி. குன்றுகளில் மறையும் அப்பறப்பியை கவனி. நாங்கள் இந்த ஒன்றைப் பார்த்துக்கொள்கிறோம்"
கவி பிரிந்து குன்றுகளை நோக்கிச் சரிந்தான்.
மயனும் பிரனும் ஒத்திசைந்து செலுத்திய கற்றைகள் பறப்பியை அலைத்தன. கணத்தில் சிதறியது அது.
உருவுகள் அதற்குள் தரையைத் துளைத்து விட்டன. வளை வாயில் வெடித்து மண்மூடியது.
"கவி. வளை மூடிவிட்டது. பறப்பி என்ன ஆயிற்று?"
"குன்றுப் பாறை அளைகளில் ஒன்றில் ஒடுங்கிவிட்டது மயன். உணர்ந்து கொண்டிருக்கிறேன். ஒரு நிமிடம் "
"நாங்களும் சேர்கிறோம் கவி. இதோ "
மயனும் பிரனும் கலன்களை உவர்குன்றுகளுக்கு மேல் சரித்தனர்.
"அளையை உணர்ந்து விட்டேன் மயன். அங்கே விரைகிறேன். இடக்குறி எண்கள் இதோ "
அவ்எண்களின் இடத்தை அடைய ஐந்து கல் தொலைவில் இருக்கும்போது மயனும் பிரனும் கவியின் கலன் நிலைபிறழந்து தரைநோக்கி வீழ்வதைக் கண்டார்கள். அழைப்புகளுக்கு கவியிடம் இருந்து பதில் வரவில்லை. கவியின் கலம் தரையில் முட்டித்தெறித்தபோது சூழ குன்றுகளில் காணும் நூற்றுக்கணகான அளைகளில் ஒன்றில் புறக்கதிர்கள் அணைந்தன. பறப்பியை விட்டு வெளிவந்து அளையின் தரைப் பாறைகளில் தாவி அமர்ந்த அந்த மானிடப்பெண் வெளியே பார்த்தபோது பரனும் மயனும் கலன்களை தன் அளையை நோக்கித் திருப்புவதைக் கண்டாள்.